Υπάρχουν διάφορα συστήματα κλασσικού χορού, όλα βέβαια έχουν τις ίδιες περίπου βάσεις. Από το cecchetti μέχρι το Bournonville, Balanchine k Vaganova ή RAD, όλα στηρίζονται τεχνικά στις βασικές αρχές του μπαλέτου. Ακόμα και αν δούμε ένα συγκεκριμένο στυλ στις αρχές του 20 αιώνα και το συγκρίνουμε με σήμερα, θα δούμε τεράστιες αλλαγές. Ακόμα και τώρα οι τεχνικές αλλάζουν συνεχώς και διδάσκονται διαφορετικά ανάλογα με τις τάσεις της εποχής, της χώρας και του κάθε θεάτρου. Για να έρθω στην ερώτησή σου όμως... Στην Αμερική μπορείς να βρεις όποιο σύστημα θες. Υπάρχει τόση πληθώρα σχολών και θεάτρων που βρίσκεις τα πάντα. Στο ABT (American Ballet Theatre) πχ χορεύουν το ρώσικο σύστημα. Σίγουρα γιατί είχαν έρθει εκεί πολλοί μεγάλοι ρώσοι χορευτές όπως η Ναταλία Μακάροβα και ο Μπαρίσνικοφ. Έχει δημιουργηθεί μια κουλτούρα με βάση το ρώσικο σύστημα, αν και καθώς περνάνε τα χρόνια και η τεχνική τελειοποιείται, απομακρύνεται από το παραδοσιακό ρώσικο σύστημα. Υπάρχουν και άλλα μεγάλα θέατρα βέβαια που χορεύουν Balanchine όπως στο New York City Ballet. Σίγουρα θα υπάρχουν και θέατρα που ακολουθούν το αγγλικό σύστημα, δε γνωρίζω όμως κάποιο συγκεκριμένο. Αν δούμε την ιστορία του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου που ξεκίνησε το 1931, θα παρατηρήσουμε ότι πάλι ρώσοι ήταν αυτοί οι χορευτές που το ανέδειξαν, με πιο σπουδαίο τον Ρουντολφ Νουρέγιεφ και την Μαργκοτ Φοντέιν. Γενικά έχω δει θέατρα να προσλαμβάνουν χορευτές από διαφορετικά υπόβαθρα και τεχνικά είδη, τελικά όμως απαιτούν από τους χορευτές να μάθουν το δικό τους σύστημα, που μπορεί να μην έιναι κάποιο καθαρό σύστημα (αγγλικό, ρώσικο κτλ) αλλά να είναι το στυλ που έχει επινοήσει ο καλλιτεχνικός διευθυντής. Προσωπικά προτιμώ το ρώσικο σύστημα λόγω της χάρης των κινήσεων που έχει. Η ρωσική τεχνική του επάνω μέρους του σώματος, των χεριών και του κεφαλιού είναι μοναδική και δεν την έχω δει πουθενά αλλού. Επειδή τα χέρια είναι ένα πολύ ισχυρό μέσο έκφρασης του ανθρώπου, μια τεχνική ειδικευμένη στις χειρονομίες (gestures) που προέρχεται από το ρομαντικό μπαλέτο, μαζί με τη σύγχρονη τάση των χεριών, δημιουργεί μια μαγική εικόνα για το θεατή και ένα μαγικό αίσθημα για τον χορευτή. Θυμηθείτε το θάνατο του κύκνου από τη Μάγια Πλισέτσκαγια. Δε νομίζω ότι με RAD θα μπορούσε ποτέ να χορευτεί έτσι.